Երբ անցնում են սիրո ցավերը խորին,
Երբ մարում են ամեն տրտունջ ու հառաչ,
Ախ, ինչ լավ է նայել նրա աչքերին,
Աչքեր, որոնք տանջում էին քիչ առաջ:
Երբ կորչում են կասկածները մեր դեմքին,
Երբ ցավերը նվազել են ու մեղմել,
Ախ, ինչ լավ է նրա հպումն իմ ձեռքին,
Ախ, ինչ լավ է նրա ձեռքը պինդ սեղմել:
Երբ սիրելիս ինձ այլևս չի մերժում,
Եվ աչքերով քնքուշ սեր է տալիս ինձ,
Ինչեր ասես չեն կատարվում իմ ներսում,
Եվ ինչպես է սիրտս դողում հաճույքից:
Երբ աչքերը սիրո վայելքն է գերել`
Հաճույքներից ու ցավերից անընդմեջ,
Անհնար է այդ բերկրանքը պատկերել`
Գիտնալով, որ մեր սերը չունի վերջ:
Hovikcharkhchyan's Blog 
Թողնել մեկնաբանություն