Միայնակ մարդը չի կարող մշտապես պահպանել հավատն իր նկատմամբ: Մեզ անհրաժեշտ է, որպեսի մեր կողքին լինի մեր ուժի վկան` ինչ-որ մեկը, ով պահում է ստացած հարվածների հաշիվը, նշում է հաջողությունները, անհաջողությունները և մեզ դափնիներով է զարդարում հաղթության օրը,- ինչպես մի ժամանակ դպրոցում` պարգևատրման օրը, երբ ստանալով գովասանագիրը և գրքերի տրցակը, ես ծնողների բազմության մեջ փնտրում էի մորս, և փողային նվագախմբի հնչյունների տակ, որը քայլերգ էր հնչեցնում, նա մտավի իմ գլխին էր դնում ոսկե դափնեպսակը…
«Իժերի կծիկը» գրքից
Hovikcharkhchyan's Blog 