Ապրել` նշանակում է հավերժ դատապարտված լինել ազատության, հավերժ վճռել, թե ինչ ես դառնալու այս աշխարհում: Եվ վճռել առանց հոգնության, առանց շունչ առնելու: Բայց նույնիսկ պատահականության կամքին անհուսորեն տրվելու դեպքում էլ մենք որոշում են կայացնում` չորոշել:
Որքան երկար ես ապրում, այնքան ավելի տհաճորեն ես համոզվում, որ մեծամասնությանն անհասանելի է որևէ ջանք, բացի արտաքին անհրաժեշտության նկատմամբ հարկադիր արձագանքը:
Սեփական հաճույքի համար ապրելը պլեբեյի խիզախությունն է: Ազնվազարմը ձգտում է օրենքի և կարգի:
Hovikcharkhchyan's Blog 
Թողնել մեկնաբանություն