ՋՈՆԱԹԱՆ ԷԴՎԱՐԴՍ

Ոչ մի գաղափար, միտք, մտային գործընթաց չի կարող ի հայտ գալ, քանի դեռ բանականությունը չի ստացել սկզբնական ազդակ զգացողությունից: Հոգու գեղեցկությունն անսահման գեղեցիկ է մյուս բոլորից, և այդ պատճառով էլ մարմինը, որն ընդամենը էության ստվերն է, պիտի օժտված լինի հմայքով՝ պատմելու համար հոգու գեղեցկության մասին: Գեղեցկության այդ տեսակը պատկանում է բնությանը և գերազանցում է արվեստին, որն արարվում է մարդու կողմից:
Համարյա բոլոր մարդիկ, նույնիսկ նրանք, ովքեր թվում են ծայրահեղ դժբախտ, սիրում են կյանքը: Նրանց համար դժվար է մտածել այն մասին, որ այս չքնաղ ու զարմանահրաշ աշխարհն ընդմիշտ կմարի իրենց աչքերի համար: Այն բանի գիտակցումը, որ մեր ապրած յուրաքանչյուր ակնթարթը գեղեցիկ է, նույնիսկ եթե մենք առանձնապես ուշադրություն էլ չենք դարձնում դրան, այլ սոսկ որոշակի բավարարվածություն ենք զգում, դրդում է մեզ, եթե մենք ընտրության առաջ ենք կանգնած, նախապատվությունը տալ կյանքին, բոլոր տառապանքներին ու անհաջողություններին՝ ի հակադրություն կյանքի կորստի: