ԴՈՐՈՏԻ ՍԵՅԵՐՍ

Մի լսիր, հոգիս, արի, աստծո սիրուն, վերցնենք «տիրել» բառը, նրա պարանոցից աղյուս կապենք ու ջրասույզ անենք: Չեմ ցանկանում ոչ արտաբերել, ոչ էլ լսել նրան, նույնիսկ ամենակոպիտ ֆիզիկական իմաստով: Նա անիմաստ է: Մենք չենք կարող տիրել իրար: Միայն կարող ենք տալ ամեն ինչ՝ վտանգելով այն բոլորն, ինչ ունենք… Չի կարելի թույլ տալ, որ սերն աղավաղի դատողությունը…