ՄՈՐԻՍ ՄԵՏԵՐԼԻՆԿ

Ճշմարտությունն այն է, որ բազմաթիվ մարդիկ իսկական կյանքի համար արթնանում են միայն այն պահին, երբ նրանք մեռնում են: Մինչ այդ ակնթարթը մեր գիտակցությունը եթե աճում է, ապա միայն ընդարձակելով մեր շրջապատի անբացատրելին: Մենք գիտելիք ենք փնտրում, որ սովորենք անգիտությունը: Մենք աճում ենք ընդամենը այնքանով, որքանով աճում է մեզ ճնշող գաղտնիքը: Մենք նման ենք ստրուկներին, ովքեր կարող են իրենց ներսում պահպանել կյանքի հանդեպ կամքը միայն այն պայմանով, որ անընդհատ ավելացվի իրենց անխիղճ շղթաների ծանրությունը՝ այդպես էլ երբեք չկարցնելով հույսը…