— Ձեզ ոչինչ չի՞ զարմացնում: Ենթադրենք: Բայց պատկերացրեք այսպիսի մի դեպք: Կեսգիշեր է, իսկ հորիզոնում հայտնվում է փայլատակում՝ ավետելով լուսաբացը: Դուք լարված դիտում եք և հանկարծ տեսնում եք, որ արևը դուրս է գալիս: Եվ կեսգիշեր է: Ձեզ դա՞ էլ չէր զարմացնի:
— Ոչ,- պատասխանեցի ես,- դա ինձ դույզն ինչ չէր զարմացնի:
Բրյուսելցի ժամագործը բացականչեց.
— Դա ինձ կցնցեր, և այն աստիճան, որ ես կմտածեի, թե խելքս թռցրել եմ:
Եվ այստեղ Սալվադոր Դալին բարբառում է այն հիմնարար սոֆիզմներից մեկը, որոնց գաղտնիքին միայն ինքն էր տիրապետում.
— Ըստ իս, ճիշտ հակառակը: Ես կմտածեի, որ արևն է խելքը թռցրել:
«Հանճարի օրագիրը» գրքից
Hovikcharkhchyan's Blog 