Եթե ինչ-որ մի բան կրծոտում է քո հիշողությունը և պատառոտում է երևակայությունդ, լռությունը չի օգնի: Չի կարելի փակել այրվող տան դուռը բանալիով` այն հույսով, թե կմոռանաս հրդեհի մասին: Ինքն իրեն հրդեհի չի մարվի: Եթե ինչ-որ բանի մասին երկար ժամանակ լռում ես, այն աճում, աճում է լռության մեջ, ինչպես ուռուցքը…
Երբեք ոչ մեկին տրված չէ ոչինչ իմանալ: Մենք բոլորս դատապարտված ենք ցմահ միայնակ ազատազրկման սեփական մաշկի մեջ: Հավատացնում եմ ձեզ, դա է ճշմարիտը, և մենք պետք է նայենք դրա աչքերի մեջ: Մեզնից յուրաքանչյուրը պիտի կրի իր ցմահ ժամկետը այդ մենախցում: Ցմահ:
«Օրփեոսը իջնում է դժոխք» գրքից
Hovikcharkhchyan's Blog 
Թողնել մեկնաբանություն