ՉԺՈՈՒ ՅՈՒԱՆ ԲԻՆ

Եթե մարդը գոռոզանում է, իրեն համարում անթերի, երևակայում է, թե ինքը բավարար չափով ամեն տեսակի արժանիքներ ունի, արտասովոր տաղանդ է, ապա նա դադարում է նորը տեսնելուց, չի նկատում իր սխալները: Այդպիսի մարդն իր առաջշարժման մեջ կանգ է առնում, նրա ականջները, աչքերը, գլուխը կորցնում են որևէ բանի արձագանքելու ընդունակությունը: Նա չի ցանկանում լսել ուրիշների քննադատությունը, չի ցանկանում շիտակ նայել իր պակասություններին և սխալներին, չի ձգտում հաղթահարել և ուղղել դրանք: Այդ պատճառով պակասություններն ու սխալները օրեցօր բազմանում են: Եթե նա չգիտակցի այդ, ապա վերջին հաշվով անխուսափելիորեն կգլորվի դեպի աղետը: Այդպիսի մեծամիտ ու ինքնագոհ մարդը նման է կանգնած ջրից առաջացած ճահճի, որտեղ ոչ մի կաթիլ թարմ ջուր չի թափվում: Այդպիսի ջուրն, անշուշտ, օրըստօրե ավելի գարշահոտ կդառնա: