Եղիշե Չարենցի առաջին կնոջ` Արփենիկ Տեր-Աստվածատրյանի մասին հուշագիրները բազում ջերմ տողեր են թողել` նրան ներկայացնելով ոչ միայն իբրև անմնացորդ նվիրումով և հավատարիմ կին, այլ գեղեցիկ, կիրթ, լայն մտահորիզոնի տեր անձնավորություն: Շատերն են ընդգծել, որ Արփիկը նաև օժտված էր արվեստի ընկալման բարձր հատկանիշներով: Մի քանի աղբյուրներում հիշատակություններ կան այն մասին, որ նա հրաշալի գիտեր հայ և համաշխարհային գրականությունը ու նույնիսկ թարգմանել է Սերգեյ Եսենինի բանաստեղծություններից մի քանիսը:
Առ այսօր այդ թարգմանությունները մնում էին անհայտ: Այժմ, բարեբախտաբար, մենք հնարավորություն ունենք ծանոթանալու դրանցից մեկին: Խոսքը Եսենինի « Клён ты мой опавший…» ստեղծագործության մասին է: Արփենիկն այն թարգմանել է 1926 թ. սկզբին: Պետք է ենթադրել, որ Եսենինի ողբերգական մահից կարճ ժամանակ անց նրա բանաստեղծության թարգմանությունը յուրօրինակ հարգանքի տուրք է եղել ռուս գրողի հիշտակին ու տաղանդին:
© Հովիկ Չարխչյան
* * *
Տերևաթափ իմ թխկի, օ, իմ թխկի ձյունածածկ,
Ի՞նչ ես կանգնել դու ճերմակ` մրրիկի դեմ կորացած,
Գուցե բան ես լսել դու կամ լսել ես դու մի ձայն,
Ոնց որ ելել ես ահա դու պտույտի գյուղից ցած:
Ու ոնց հարբած դռնապան` ելած ուղի հողմածեծ`
Խեղդվել ես ձյուներում ու փետացած մնացել:
Ախ, ես ինքս հենց հիմա ինչ-որ դարձել եմ տարտամ,
Ընկերական քեֆերից էլ չեմ գտնում տան ճամփան:
Նայես` ուռի հանդիպեց կամ թե սոճի մի բարակ,
Երգում էի ես նրան գարնան երգեր բքի տակ:
Ուզում էի ինքս ինձ հենց այդպիսի թխկի ծառ,
Միայն ոչ թե ձյունածածկ, այլ կանաչած ու պայծառ:
Եվ ամոթս կորցրած` խենթացնող երազում,
Ոնց որ կնոջն ուրիշի գրկում էի ցարասուն:
