Երբ մենք ծնվում, մուտք ենք գործում այս աշխարհ, կարծես ցմահ պայմանագիր ենք կնքում: Բայց երբեմն պատահում է այնպես, որ ինչ-որ մի պահի ինքներս մեզ պիտի հարցնենք. «Իսկ ո՞վ է ստորագրել իմ փոխարեն»: Ու եթե արտահայտվենք առանց ձևականությունների, մարդիկ՝ նայելով իրենց կյանքի հայելուն, ամեն օր թքում են նրա երեսին, ինչը եղել են իրենք մի ժամանակ՝ այն մարդու թքով, որ դարձել են այժմ:
«Պայծառացում» վեպից
Պահոց | 11:32 ե.
ԺՈԶԵ ՍԱՐԱՄԱԳՈ
16 ՕգսՋԵՅՄՍ ՔԵՐՈԼ
16 ՕգսՄենք բոլորս տառապում ենք անձի տրոհումով: Ինչ-որ մեկի մոտ երեքն է, ինչ-որ մեկինը՝ դրանից էլ ավել: Դու մի բան ես ընկերների և ընտանիքի համար, մեկ այլ բան՝ մնացյալ աշխարհի համար: Երրորդն ես, երբ նայում ես հայելու մեջ: Յուրաքանչյուրն ունի իր մութ կողմը, մտքեր ու զգացմունքներ, որոնք մենք չենք ցանկանում կիսել մյուսների հետ: Յուրաքանչյուրը կյանքում գոնե մեկ անգամ անկողնում արթուն պառկած ցանկացել է ինչ-որ մեկի մահը:
ՖԵԼԻՔՍ ՊԱԼՄԱ
16 ՕգսՀավանաբար ժամանակն է, որ ես համակերպվեմ և չափից ավելին չպահանջեմ մեր աշխարհից, որտեղ մարդիկ վախենում են նրանցից, ովքեր նման չեն իրենց: Երբեմն ինձ թվում է, որ եթե հրեշտակը հայտնվի հոգևորականին, վերջինս առանց մտածելու նրան կգնդակահարի:
ԺՅՈՒՍՏԻՆ ՊԻԿԱՐԴԻ
16 ՕգսՅուրաքանչյուր մարդու կյանք օրագիր է, որտեղ նա մտադրվում է գրի առնել մի պատմություն, սակայն գրում է մեկ ուրիշը: Իսկ կյանքի ամենանվաստացուցիչ ժամը նա է, երբ մարդը համեմատում է փաստացի արվածի ծավալն այն ծավալի հետ, որը երդվել էր անել:
ԷԴՈՒԱՐԴՈ ՄԵՆԴՈՍԱ
16 ՕգսԵրբ անմեղ մարդը մեռնում է ինչպես զոհաբերված հրեշտակ՝ ցանկանալով փրկել մեկ ուրիշին, դրանից աշխարհն ավելի լավը չի դառնում, բոլորովին, այն դառնում է ավելի վատը, քանի որ նրա մեջ արմատ է նետում չարիքը: Տառապանքին բուժիչ հատկանիշներ վերագրելը պրիմիտիվ մշակույթի հատկանիշ է:
ՉԱՐԵՆՑԻ ԿՐԱԿՈՑԸ
ՍՈՒԼԱՄԻԹԱ. ՍԵՎԱԿԻ ՄԵԾ ՍԵՐԸ
ՍԵՎԱԿԻ ՄԱՀՎԱՆ ԱՌԵՂԾՎԱԾԸ
ՄԻՆՉԵՎ ԱՇԽԱՐՀԻ ԾԱՅՐԸ
ԵՍ` ԵՆԹԱԿԱ, ԳՐՈՒՄ ԵՄ` ՍՏՈՐՈԳՅԱԼ
ՎԻՃԱԿԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ
