«Բարև, սիրելի հայրիկ,
Ես հիմա ուզում եմ խոսել քեզ հետ՝ ինչպես տղամարդը տղամարդու հետ: Ես Սամարղանդում թողել եմ մի աղջկա, ես նրան իմ հարսնացուն եմ համարում, ներիր, որ դրա մասին չեմ գրել: Վատ աղջիկ չէ, խելոք, դաստիարակված, լավ է սովորում: Հասարակ, լուրջ, մտախոհ, պարկեշտ: Մամային ես գրել եմ դրա մասին:
Մեր մեջ ամենաանկեղծ, լավ հարաբերություններն են: Ես կուզեի, որ շատ աղջիկների ու տղաների միջև լինեին այդպիսի հարաբերություններ: Այս հարցը հարկավոր է լուծել և վերջ դնել անորոշությանը: Դուք պետք է ամեն ինչ իմանաք, ձեզնից ոչ մի բան չեմ ուզում թաքցնել:
Քո Վարդան»:
Կարմիր դրոշի ու Կարմիր աստղի շքանշանակիր Վարդան Տոնյանը զոհվեց 1945-ի փետրվարին, Քյոնիքսբերգի մոտ:
