ՊՐԻՄՈ ԼԵՎԻ

Վաղ թե ուշ բոլորն էլ սկսում են հասկանալ, որ կյանքում չի կարող լինել անսահման երջանկություն, սակայն քչերն են բացահայտում իրենց համար այդ նույն ճշմարտությունը հակառակ ծայրից` հանգելով այն հետևությանը, որ ճիշտ նույն կերպ չի կարող լինել նաև անսահման դժբախտություն: Ինչպես մեկ, այնպես էլ մյուս բևեռին հասնելուն մեզ խանգարում է  հենց մարդկային գոյության պայմանականությունը, որն իր բնույթով թշնամի է ամեն կարգի անսահմանության: Խանգարում է ապագայի մասին իմացության անբավարարությունը, որն իր մեջ ներառում է հույս և միաժամանակ վաղվա հանդեպ անվստահություն: Խանգարում է մահվան անխուսափելիությունը, որը սահմանազատում է ամեն ուրախություն, ինչպես, ի դեպ,  նաև ամեն մի տխրություն: Մեզ խանգարում են նաև մշտական կենցաղային հոգսերը, որոնք ոչ միայն ընդունակ են խորտակել երկարատև երջանկությունը, այլև բթացնել երկարատև դժբախտության սրությունը, որն արդեն ընկալվում է ոչ թե ամբողջովին, այլ առանձին դրվագներով, ինչի շնորհիվ էլ հեշտ է լինում կրել: